Městys Protivanov

Urząd miasta Protivanov.
Pierwsza pisemna wzmianka o wsi pochodzi z
1505, kiedy jest wymieniony jako własność
ale data jego założenia
Wpada w wcześniejsze czasy średniowiecza, kiedy
w kraju panowała wielka fala kolonizacji około 1290–1310.
Nazwa miejscowości jest prawdopodobnie związana z nazwą pierwotnego właściciela Protiva lub
Protivana: była to typowa wioska leśna założona przez lokalizatora. Od samego początku jej mieszkańcy zarabiali na życie rolnictwem i obróbką drewna, zwłaszcza produkując gonty.
Dla historii Protivanova znaczące jest to, że była to wioska pańszczyźniana Boskovice
nieruchomości. Władcy Boskowic byli odpowiedzialni za region, w tym Protivanov, aż do zniesienia tak zwanej administracji ojcowskiej
w 1848 roku, w pewnym sensie do końca pierwszej wojny światowej.
Uciążliwe i pracochłonne życie badanych było w dużej mierze
zrównoważone intensywnym życiem religijnym. Pierwotnie byli protestanci i protestanci (Jedność Braci), po tym, jak Biała Góra wyraźnie zdominowała katolicką spowiedź, która stała się dominującą religią miejscowej ludności. Pierwsza wzmianka
o kościele Protivanov pochodzi z 1547 roku,
ale nowy kościół parafialny pochodzi z 1772 r., kiedy zbudował go hrabia Leopold Dietrichstein.
Przed pierwszą wojną światową Protivanov był wsią o bogatym życiu kulturalnym i społecznym (na przykład lokalny oddział Sokol działał tu od 1911 r., Konkurując z lokalną organizacją katolickiego orła). Przed katastrofą wojenną wieś rozwijała się również pod względem demograficznym i
ekonomiczny.
XX wiek i jego dwa konflikty wojenne
określił naturę życia w Protivanovie. Dwie katastrofy wojenne odbiły się negatywnie na ludzkim życiu w Protivan.
Powrót do demokratycznego porządku politycznego
w 1989 roku znów oznaczały zasadnicze zmiany,
w szczególności poprzez wprowadzenie pluralisty
system polityczny. Trudny okres rozpoczął się również z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ powstały problemy wsi, które były zaniedbywane i nierozwiązane przez długi czas, w których budowa linii wodociągowej i gazowej była sprawą najwyższej wagi. Ciekawe działania podjęła także lokalna biblioteka, która we współpracy z zarządem gminy stara się upamiętnić ważnych tubylców (JM Veselý, A. Kolísek, F. Liška i inni) oraz tradycje kulturowe i społeczne.
Od 10 października 2006 r. Powrócił do wsi
status mestyse.